Zostałam zaproszona na konferencję TEDx trzy razy. Dwa razy jako prelegentka (nagrania możesz zobaczyć tutaj) i raz jako konferansjer.  I to konferansjer TEDx Kids Academy International, na którym przemawiać miały dzieci w wieku 6-18 lat! Uprzedzając fakty, jeszcze nigdy nie wracałam po jakimś wydarzeniu tak zainspirowana i pozytywnie nastawiona na przyszłość, jak po wysłuchaniu tych młodych ludzi. Dorośli płakali, młodzież i dzieci rewolucjonizowała swoje plany i horyzonty na to, co jest w życiu możliwe. Każde dziecko powinno obejrzeć te nagrania! Dorosłym też się przyda.

Kosmiczne możliwości | Jakub Domagała

Jakub ma 9 lat. W swoim wystąpieniu mówi o kosmosie – stopień zainteresowania, który dalece wybiega poza piosenki o planetach. Mówi o tym dlaczego Jowisz broni Ziemię, skąd wiadomo, że Ziemia ma trzy księżyce i inne rzeczy, które sprawią, że podrapiesz się po głowie. Jest uczniem szkoły Academy International i chce zostać naukowcem. Ma świetną pamięć, lubi zdobywać wiedzę i dzięki temu jest bardzo elokwentny. Marzy o tym, żeby zobaczyć orkę na żywo. Ma też jedną małą tajemnicę, której nie widać na pierwszy rzut oka ale świadczy ona, że jest bardziej waleczny niż może nam się zdawać. Ma wielki mózg i tylko połowę serca. Choroba, której nikt z Was nie zauważy a Jakub nie specjalnie się z nią afiszuje. A jako fanka astronautyki załogowej nie mogłam oderwać oczu i uszu od Kuby.

48 krajów w 10 lat. Pierwsze 10 lat. | Hanna Alboth

Hania ma 10 lat i mieszka w Berlinie. Opowiada o swoich podróżach dookoła świata, a podróżuje od 3 miesiąca życia! Marzy o tym, aby umieć czarować, rozmawiać ze zwierzętami oraz aby ludzie się nie kłócili – już teraz pomaga godzić się innym dzieciom. Kiedy dorośnie, chce pomagać ludziom. Nie będzie to trudne, bo Hania włada wieloma językami. I osobiście tego doświadczyłam, umówione z Hanią zakulisowo, dała widowni piękny pokaz  czterech językach! U Hani uderza mnie, co samo podróżowanie i styczność z różnymi kulturami wydobywa z wnętrza człowieka. Jej otwartość, wiara, tolerancja, wytrwałość, zaradność i to jeszcze w tym wieku – po prostu podziwiam i kibicuję.

Stop! Olej palmowy! | Jagoda Ostrowska

Jagoda ma 13 lat i mówi o ekologii. I może wydawać się nudne, bo przecież wszędzie o tym słyszymy ale historia Jagody jest wyjątkowa z dwóch powodów.  Po pierwsze, dziewczyna podczas podróży do Borneo zainteresowała się tematem doświadczając we własnej osobie skutki ludzkich działań. Po drugie, wróciwszy z podróży nie pozostała tylko “wzruszona”. Miała wtedy 11 lat i zrewolucjonizowała swoje najbliższe środowisko. Tego rodzaju pro-aktywność powoduje u mnie gęsią skórkę.

Klucz do sukcesu | Kacper Rębkowski

Nie ma najmniejszej potrzeby by oglądać filmiki motywacyjne. Zamiast kawy zapodaj sobie z rana Kacpra. To jak mówi, co co mówi, po co to mówi i z tyłu głowy dzwoniące…”ten chłopiec ma 12 lat!”. Kacper chce zostać najlepszym bramkarzem na świecie. W swojej mowie opowiada o tym, jak codziennie robi krok dalej, by osiągnąć ten cel. Planuje spotkać się z Marc-André ter Stegenem, a gdy będzie już dorosły, chciałby zamieszkać ze swoimi przyjaciółmi w jednym domu. Ma piękne plany na przyszłość. Oczami wyobraźni już widzi siebie, jak gra w Manchester City i jest najlepszym bramkarzem Premier League. Na pewno pomogą mu w tym jego odwaga, szybkość i refleks.

Ale historia Kacpra powoduje u mnie motylki w brzuchu z jeszcze jednego powodu. Jego tata podszeł do mnie TUŻ przed wystąpieniem Kacpra na scenie i poprosił o zorganizowanie niemałej niespodzianki dla chłopca. Wyobraźcie sobie. Chłopak gada o swoim zaangażowaniu w trening piłki nożnej, kończy mowę i przychodzi czas na wywiad. Zapytałam Kacpra “co dalej” jakie ma plany teraz, jaki jest jego następny krok. Opowiedział o tym, że był na “rozmowie kwalifikacyjnej” do nowego, wymarzonego klubu i aktualnie czeka na ich odpowiedź. Zadałam jeszcze kilka kurtuazyjnych pytań po czym dodałam “Kacper, ja Ci wierzę, że osiągniesz swoje cele, ale Ty mi nie uwierzysz w wieści jakie mamy dla Ciebie, dlatego zapraszam na scenę Twojego tatę”. Kacper, oszołomiony, tego nie było w planach i nie wie o co chodzi. Widownia wstrzymała oddech. Ci bardziej domyślni już zaczęli płakać, łącznie ze mną. Tata pochylił się nad synem i powiedział, że dosłownie na godzinę przez jego wystąpieniem, zadzwonili z klubu z informacją, że Kacper może rozpocząć treningi w nowym klubie. Chłopak nie wierzył i dopytywał kilka razy, czy to jakaś scena na potrzeby występu czy na serio serio serio dzwonili. Wszyscy płakali i pękali z dumy.

Normalnie, warto pomagać! | Mila Alboth

Mila to młodsza siostra Hani, którą poznaliście już wyżej. Dziewczyny podróżują na okrągło razem z rodzicami. Mila ma 8 lat, uwielbia śpiewać, tańczyć i robić żarty. Zwyczajna dziewczynka. Ale zupełnie niezwyczajnie opowiada o wielokulturowości. Marzy, aby znać wszystkie języki i rozumieć zwierzęta, a także umieć przebywać pod wodą bez powietrza przez godzinę. Opowiada również z dumą, jak w jej domu mieszkali uchodźcy. Słowo “normalnie” inaczej mi brzmi w uszach po jej występie.

Oceny a sukces | Anna Sorochuk

Ania ma 17 lat i podczas swojej przemowy dzieli się przemyśleniami dotyczącymi sukcesu. Cytują samą Anię “Żeby być prezydentem kraju, nie trzeba mieć świadectwa z paskiem. Zastanawia mnie to.”. Mnie nie też to zastanawia i zgadzam się z Anią, że oceny są do niczego. Ania ma zdolności do uczenia się języków i łatwość komunikowania się z ludźmi. Użyła tego podczas emigracji. Jest bardzo samodzielna i wierzy, że sama może osiągnąć wszystko, czego potrzebuje.

Porozmawiajmy o różnorodności | Jan Gawroński

Jan Gawroński ma 13 lat. Swoim wystąpieniem pokazuje, jak można żyć z autyzmem i codziennie robić krok dalej. Marzy o tym, aby na świecie było ciszej. Już zaplanował swoją przyszłość i wie, że kiedyś będzie kardiologiem. Janek aktywnie pomaga innym oraz interweniuje w ważnych sprawach, jak np. dyskryminacja. Jak sam mówi o sobie, “robi słowa o autyzmie”: jeździ na konferencje i szkolenia, dużo rozmawia z ludźmi i opowiada im o tym, jak osoba autystyczna odbiera świat.
Janek to kolejny mówca tej konferencji, którego proaktywność i poczucie odpowiedzialności po prostu wbiło mnie w ziemię. Nazywa się “samorzecznikiem”, bo organizuje akcje, wysyła petycje, po prostu działa, nie patrzy tylko działa. Najbardziej jednak chyba utożsamiam się z cytatem Jana “moje emocje są spokojne, kiedy mogę być sobą”. Też tak czuję.

Czy podróże naprawdę uczą | Leon Ostrowski

Leon ma 13 lat. Jest szybki, mądry i rozsądny. Marzy o domku w górach, własnym samolocie oraz podróży dookoła świata. Tematem jego wystąpienia są właśnie podróże. Jego życiowym celem jest pomagać innym i założyć własną linię lotniczą. Ma na to plan – najpierw zostanie pilotem linii Emirates i będzie latał po całym świecie Boeingiem 777, ale nie dowiecie się tego akurat z wystąpienia, bo w filmie Leon opowiada o jedzeniu larw i innych ciekawostkach.  Bardzo żałuję, że nie mogę Wam zdalnie przekazać atmosfery tego dnia i treści prywatnych rozmów z tą młodzieżą.

Międzynarodowy Ruch Latających Plecaczków | Kira Sukhoboichenko

Kira ma 13 lat i opowiada o własnym pomyśle. Pomyśle, który się pojawił a potem został natychmiast wdrożony w życie. Następnie pomysł został rozwinięty, rozciągnięty i zapieczętowany. Uwaga spoiler! Kira marzy o tym, aby wymyślony przez nią Międzynarodowy Dzień Plecaka został zatwierdzony przez ONZ i był najpopularniejszym świętem dla dzieci w wieku szkolnym. Kira zawsze dąży do celu i rozwija umiejętności rozmowy z każdym człowiekiem, bez względu na dzielące ich różnice. Jest bardzo kreatywna i umie znaleźć wyjście z każdej sytuacji. W przyszłości będzie miała swój własny biznes, a ja w to nie wątpię, bo najlepsi przedsiębiorcy to tacy, którzy wprowadzają własne pomysły w życie.

Social-li(f)e | Alicja Finger

Alicja ma 16 lat i chciałaby podróżować i pracować w branży IT. Marzy o tym, by na świecie panowało pełne równouprawnienie i akceptacja bez względu na kolor skóry, przekonania czy orientację seksualną. Jej mowa dotyczy problemu tożsamości i odnajdywania siebie w XXI wieku. Nieczęsto słyszy się młodzież mówiącą głośno o tym jak social media wpływają na ich postrzeganie siebie i relacje z “prawdziwymi” ludźmi. A Alicja nie tylko o tym opowiedziała, ale przeszła od słów do czynów.

 Kiedy zgubi się marzenia | Maksymilian Kurowski

Maksymilian ma 14 lat. Opowiada o hejcie i marzeniach, a marzy o tym, aby na świecie nie było wojen i biedy. Chciałby zostać magikiem i cofnąć się w czasie, by zobaczyć na żywo mecz z udziałem Michaela Jordana. Uwielbia pomagać i rozśmieszać innych. Planuje zostać koszykarzem NBA, w czym pomogą mu jego skoczność i siła.
Po mowie Maksa moją główną refleksją było to, jak nam dorosłym zdarza się umniejszać i bagatelizować problemy dzieci. Tymczasem ich przeżycia, traumy, wzloty i upadki są odczuwane równie silnie, jeśli nie silniej, co nasze dorosłe doświadczenia. Utwierdza mnie to tylko w przekonaniu jak ważny jest szacunek do dzieci i w ramach niego – słuchanie, słuchanie, słuchanie.

 Ja mam swój plan. Teraz Twoja kolej.  | Zofia Białczak

“Średnio, człowiek porzuca swoje plany po 20 dniach” – i tak wielu z nas to dotyczy w tak wielu sprawach. A przypomina nam o tym Zosia, która ma 17 lat. Jej mowa dotyczy marzeń ale też ciężkiej pracy i ogromnej frustracji jakiej doświadczamy, kiedy efekty pracy nie przychodzą szybko i kiedy nie wszystko idzie zgodnie z planem. Zofia ma planów sporo i są one bardzo ambitne – w przyszłości zamierza zostać właścicielką dobrze prosperującej stajni i kliniki stomatologicznej, a prywatnie mamą gromadki szczęśliwych dzieci. A przy tym Zosia potrafi przyrządzić wegańskie superrisotto. Nawet zdradziła mi przepis!
Jak możecie się domyślić, nie jestem fanką drogi jaką obrała Zosia. Wiedząc jak szkoła potrafi marnować potencjał i jak świetnie generuje stres – wyobrażam sobie, że determinacja i umiejętności Zosi nie są w pełni doceniane i pożytkowane. Pogoń za ocenami i świadectwem nigdy nie kojarzyła mi się z dobrym domysłem i tak nie jest też teraz. Ale, mam też świadomość, że Zosia ma 17 lat. Nie wiemy czego jeszcze się nauczy, o czym jeszcze zamarzy i do czego te wszystkie doświadczenia były jej potrzebne, będę więc po protu obserwować i kibicować.  W powodzenie nie wątpię.

Jak zostać Patronem Godmother (i po co)

i dołączyć do grupy Treningu Mentalnego Rodzica™.